Agenda

Power of Art – Groepstentoonstelling

Kunst kan de tijd even stilzetten en reflecteren op de wereld waarin we leven. De werken in Power of Art zijn een voorbeeld van de uiteenlopende manieren waarop kunstenaars daarmee omgaan. Zo reageerden Tasio Bidegain en Daniëlle van Ark via hun werk op de recente pandemie die ons leven ontwrichtte. Terwijl het werk van Krištof Kintera, Cristina Lucas en Abel Rodríguez ieder op hun eigen manier aandacht vestigen op actuele thema’s rond duurzaamheid. Dat kunst ook een stimulans is om het leven juist op een ándere manier te benaderen of er zelfs aan te ontsnappen blijkt onder meer uit het komische werk van Folkert de Jong. Esther Tielemans en Jan Roeland laten je genieten van de schoonheid en speelsheid van abstractie, terwijl Gabriel Lester van planten, die altijd weer naar het licht groeien, symbolen maakt van de veerkracht van het leven.

All Eyes

De AkzoNobel Art Foundation verzamelt al meer dan 25 jaar kunst – en dat wordt gevierd met de jubileumtentoonstelling All Eyes!

Everyday, Someday and Other Stories – Collectie 1950-1980

Het Stedelijk presenteert in drie delen de collectie op een nieuwe, thematische manier. Deel 2, Everyday, Someday and Other Stories, toont ontwikkelingen in de beeldende kunst en vormgeving vanaf de jaren 50 tot de jaren 80. Kunstenaars en vormgevers laten zien dat het een tijd is van nieuwe mogelijkheden en vooruitgang, van massacultuur, popcultuur en consumptie, maar ook van kritiek op de gevestigde orde. Door bekende werken uit de collectie te combineren met onbekendere, worden er andere verhalen verteld vanuit uiteenlopende perspectieven, en nieuw licht geworpen op de collectie van het Stedelijk.

Tomorrow is a Different Day – Collectie 1980 – nu

Het Stedelijk gaat de collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken: 1980 - nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven.

Are You Comfortable?

Project Space On The Inside kondigt met trots Are you comfortable? aan, een multidisciplinaire tentoonstelling die verschillende aspecten van 'ongemak' onderzoekt, zowel visueel als 'conceptueel'. De tentoonstelling toont boeiende kunstwerken van zeven kunstenaars. Are you comfortable? opent op 27 maart en is te zien tot 31 juli 2022. Deelnemende kunstenaars zijn Jose Dávila, Alicia Framis, William Kentridge, Aernout Mik, Melanie Smith, Henk Stallinga, en Johan Tahon. Dit is de vierde grote tentoonstelling van On The Inside in Amsterdam sinds de opening in 2020. De zeven kunstenaars in de tentoonstelling illustreren hoe ongemak zich op verschillende manieren manifesteert: in de geest, in de spanning van materiaal of object, in de kwetsbaarheid van het lichaam, de politiek en de tijd. In het verlengde hiervan wordt het onbehagen van de mensheid en de samenleving die zij heeft geconstrueerd onderzocht.

Zwartheid Onder Ogen Komen

​Bezoek de expositie Zwartheid Onder Ogen Komen: Beeldvorming over Zwarte Mensen en de Strijd Daartegen! In 2021 was het tien jaar geleden dat de “Zwarte Piet Is Racisme” campagne een brede sociale beweging op gang bracht en daarmee de strijd tegen institutioneel en anti-zwart racisme op de maatschappelijke en politieke agenda zette. Er is echter een lange onderbelichte geschiedenis van koloniale beeldvorming over Zwarte mensen én het verzet daartegen in Nederland.​Zwartheid Onder Ogen Komen’ (Facing Blackness)Zwartheid Onder Ogen Komen (Facing Blackness) is een multimediale tentoonstelling waarin het publiek wordt meegenomen in de onderbelichte geschiedenis van de Nederlandse beeldvorming over Zwarte mensen vanaf de koloniale periode tot aan de hedendaagse samenleving. Aan de hand van uniek archiefmateriaal uit de erfgoedcollectie van The Black Archives (TBA), andere instellingen, privécollecties en beeldende kunst wordt getoond hoe koloniale beeldvorming over Zwarte mensen onderdeel werd van het Nederlandse ‘culturele archief’ en onze alledaagse denkbeelden en tradities. Aan de andere kant toont de tentoonstelling hoe er altijd sprake is geweest van verzet tegen verschillende vormen van racisme en hoe Zwarte mensen zelf betekenis hebben gegeven en blijven geven aan hun cultuur en identiteit.

Cooking Potato Stories – Ana Núñez Rodríguez

Wat kan een aardappel ons over onszelf vertellen? De aardappel wordt bijna overal verbouwd en wereldwijd gekoesterd als belangrijk onderdeel van lokale eetculturen. Ana Núñez Rodríguez ging op zoek naar lokale 'aardappelverhalen' over de hele wereld, inclusief haar eigen jeugdherinneringen en haar migratietraject tussen Spanje, Nederland en Colombia.

The Silence of Tired Tongues

The Silence of Tired Tongues, samengesteld door Raphael Fonseca, toont het werk van dertien opkomende kunstenaars die geboren zijn in Brazilië. De kunstwerken in deze groepstentoonstelling brengen een gevoel van ‘saudade’ met zich mee, dat vertaald kan worden als een mengeling van melancholie en verlangen. De titel van de tentoonstelling is ontleend aan een populair lied uit 1972 van de legendarische zanger Elis Regina, getiteld ‘Casa no campo’ (huis op ’t platteland) en gecomponeerd door Tavito en Zé Rodrix. De teksten zijn een klaagzang ter ere van stilte in een omgeving die in een staat van buitensporige onrust verkeerde - in die periode ging Brazilië gebukt onder een onderdrukkende militaire dictatuur.

Maaike Schoorel

Het Amsterdam Museum presenteert een solotentoonstelling van kunstenaar Maaike Schoorel op de bijzondere historische locatie Huis Willet-Holthuysen aan de Herengracht 605. Schoorel heeft tien nieuwe schilderijen gemaakt en een ruimte vullende installatie waarin ze middels foto’s, collages en bijzondere vondsten uit de collectie bezoekers meeneemt in haar associatieve onderzoek. Ze richt zich daarbij met name op Louisa Willet-Holthuysen, de verzamelaar die in 1895 het pand met haar geheel nieuw ingerichte interieurs vol decoraties in Franse Neo-Louis XVI stijl aan de gemeente gaf met de opdracht er een museum van te maken.

We just want to be closer – Neo Matloga

We just want to be closer laat werk zien van twee Zuid-Afrikaanse kunstenaars uit verschillende generaties: Singarum Jeevaruthnam Moodley en Neo Image Matloga. De tentoonstelling toont een fascinerend gelaagd verhaal over vrijheid en zelfbeschikking.

It’s Your Birthday – groepstentoonstelling

Dit jaar viert Amsterdam Art Week zijn 10e verjaardag en de beste manier om dat te vieren is met een feestje. Samen met onze deelnemers hebben wij een tentoonstelling samengesteld met kunstwerken die verschillende fasen van een feest verbeelden: van de voorbereidingen en het festijn zelf tot de afterparty en de daaropvolgende kater. Alle werken in de tentoonstelling zijn te koop. Wie ga jij verrassen met een verjaardagscadeau?

The Young Man as a Movie Star – Bart Groenendaal

Rosebud #8 Pola Weiss

"Voor alles ben ik teleasta. Video is voor mij als mijn andere stem, mijn andere blik, mijn andere zelf", zo introduceerde Pola Weiss (MX, 1947-1990) zichzelf al vroeg in haar carrière. Weiss produceerde vanaf het midden van de jaren zeventig videokunst en televisieprogramma’s waarin ze experimenteerde met dans, performance, muziek en vernieuwende visuele effecten, zoals chroma-key en solarisatie-effecten. Weiss was de eerste videokunstpionier van Mexico. Ze raakte met name bekend door haar ‘videodanzas’, waarin ze performance en dans combineerde en optrad terwijl ze zichzelf, en toeschouwend publiek, filmde. Het vrouwelijk lichaam en de positie van de vrouw speelde een belangrijke rol in haar werk. Meer dan het bekritiseren van de onderdrukking en objectivering van de vrouw echter, de gangbare missie van feministische vrouwelijke kunstenaars indertijd, was Weiss geïnteresseerd in het tonen van de vrouw die plezier heeft in het kijken én in het bekeken worden. Zo ondermijnde ze de binaire tweedeling tussen (mannelijk) subject en (vrouwelijk) object, performer en toeschouwer, en introduceerde een female gaze. Of zoals kunstenaar Monica Mayer indertijd opmerkte na het zien van Ciudad Mujer Ciudad: “Ik was verrast dat de hoofrolspeelster een echte (niet geïdealiseerde) vrouw was (…) Het was een vrouw gezien door een vrouw”.

Path – Antonio Obá

De Braziliaanse kunstenaar Antônio Obá (1983) maakte speciaal voor de Oude kerk een serie monumentale werken. De installatie omvat sculpturen en schilderijen.De werken bevinden zich op symbolische plekken in het midden van de kerk, onder meer in het hoogkoor en onder het orgel.In Path speelt Obá met de betekenis van religieuze iconen en rituelen en staat hij stil bij de versmelting van culturele tradities. Het werk onderzoekt de relatie tussen religie, macht en sociale identiteit en biedt een nieuw perspectief op de doorwerking van de koloniale geschiedenis in het heden.

Password – Molly Palmer

Molly Palmer's eerste solotentoonstelling in AKINCI met de titel PASSWORD is een multimedia-installatie die gelaagde vocalen in surround sound combineert met video's, schilderijen en sculpturen. Deze worden geactiveerd door gesynchroniseerd licht en bewegende decors, die een score vormen die verschillende atmosferen in de ruimte cultiveert. PASSWORD volgt op een periode van onderzoek naar de historische relatie tussen geneeskunde en magie. De materiële uitkomsten van de tentoonstelling worden beïnvloed door de symbiotische rol van rituele handelingen in processen van genezing en persoonlijke transformatie.

Pino Pinelli: Vier decennia ‘Rettangolo tagliato’

De nieuwe solotentoonstelling van Pino Pinelli (1938, IT) is een verbluffend antwoord op het voorstel voor een presentatie van zijn rettangolo tagliato, oftewel ‘gebroken rechthoek’ schilderijen. In de schetsen die Pinelli voor TMH maakte, koos hij voor reeksen in neutrale tonen en vlammend rood. Beginnend met Pittura GR uit 1976 als pronkstuk, en met zijn latere werk in een punt/contrapunt-dialoog, veroorzaakt het radicaal éénkleurige gebaar van de tentoonstelling een fysieke onderdompeling. Zo wordt de tastbare belichaming van kleur (pittura con corpo), evenals de emotionele en barokke effecten die zij oproept, benadrukt.Pinelli’s afgietsels van pure kleur, die verspreid door de ruimte staan opgesteld en uitnodigen tot aanraken, zijn in meer dan honderd solotentoonstellingen te zien geweest. Hij nam onder andere deel aan de Biënnale in Venetië in 1997 en 1986, en zijn werk is opgenomen in de collecties van musea over de hele wereld, meest recent in het Centre Pompidou in Parijs. Zijn overzichtstentoonstelling Pino Pinelli: Painting Beyond the Limit vond plaats in het Palazzo Reale – Gallerie d’Italia, Milaan, in 2018. Op de prestigieuze Art Basel Unlimited in 2021 kreeg zijn werk speciale aandacht. Pinelli woont en werkt in Milaan.Tijdens de opening zal een nieuwe documentaire over de kunstenaar en zijn radicale, vroege werk vertoond worden. De tentoonstelling loopt t/m zaterdag 31 juli.

A Language Under My Skin- Sadik Kwaish Alfraji

Jacques Lacan schreef dat “de mens die in het bestaan geboren wordt, zich als eerst met de taal bezighoudt; dit is een feit. Hij is er zelfs al voor zijn geboorte in gevangen”.

KAZAL – Narrating Haitian Memories

KAZAL is een fotoproject dat de herinneringen aan de dictatuur van François Duvalier verkent door middel van de geschiedenis van Kazal, een dorp ten noorden van Port-au-Prince, de hoofdstad van Haïti. Hier vond in 1969 een belangrijke gebeurtenis in de huidige geschiedenis van het land plaats, dat uit de officiële geschiedenis is gewist: de massamoord van Kazal.

Carla Klein

Annet Gelink Gallery presenteert met trots Carla Klein's zevende solotentoonstelling in de galerie.In haar nieuwste oeuvre heeft Klein een nieuwe serie schilderijen gemaakt die de desolate, stedelijke aanblik tijdens de Corona lockdown verbeelden. Terwijl haar vroegere werk meestal uitging van een foto, zijn deze schilderijen gemaakt op basis van talrijke en snel reproduceerbare afdrukken. Klein schildert de wereld op de manier waarop deze afdrukken haar voorschotelen - haar werk is niet geschilderd naar, maar als afdruk. Wat Klein fascineert is de manier waarop, in de huidige cultuur, prenten en foto's ons beeld van de werkelijkheid vormgeven.

CA NTS EE MY TO NGU E – Josse Pyl

Annet Gelink Gallery presenteert met trots CA NTS EE MY TO NGU E, de tweede tentoonstelling van Josse Pyl in The Bakery.Josse Pyl onderzoekt de productie van taal en hoe deze onze ervaring en kennis van de wereld om ons heen onderbouwt en beïnvloedt. Hoe woorden en teksten door lichamen beweging, hoe taal en spraak gevormd worden en weer uiteenvallen. Pyl probeert dit verstrengelde systeem in zijn geheel te begrijpen door het maken van tekeningen, sculpturen, video's en installaties waar taal en verhalen worden gevormd, waar ze bewegen en verloren gaan. Met aandacht articuleert zijn werk onze relatie tot taal en de manier waarop taal functioneert als cultureel artefact dat (on)uitgesproken- dus soms onvrijwillige en intuïtieve - ideeën bevat.Pyls tekeningen en objecten kunnen worden beschouwd als tekens of symbolen die een eigen linguïstische wereld herscheppen; een wereld die bestaat uit en doordrongen is van een eigen interne logica, waarin vormen van communicatie tastbaar en aannemelijk worden gemaakt en toch vervreemdend werken. Woorden worden omgezet in materiële tekens en objecten transformeren in symbolen. Dit resulteert in een ruimtelijk lexicon dat balanceert tussen beeld en tekst.

Meriem Bennani, Kahlil Joseph en Karrabing Film Collective

In deze tentoonstelling presenteert Eye het werk van de drie recente winnaars van de Eye Art & Film Prize: Meriem Bennani (2019), Kahlil Joseph (2020) en Karrabing Film Collective (2021). De prijs gaat naar makers die kunst en film samenbrengen op een manier die vernieuwend, inspirerend en van hoge artistieke kwaliteit is.

Raum 24/3 – Moritz Lindur, Kaspar Dejong

Kaspar Dejong (Maastricht, NL, 1995) en Moritz Lindur (Köln, DE, 1993) hebben beiden in hun praktijk een zwak voor het onvolmaakte. Het meeste werk van Dejong komt voort uit zijn directe leefomgeving: de stad. Het werk van Montz is een frenetieke en hyperactieve verkenning van de vele facetten van de mensheid, taal en zowel maatschappelijke als mondiale vraagstukken.

‘Dark Uncles’ by Klaas Rommelaere

June 16th - July 30th, 2022

Dark Uncles – Klaas Rommelaere

Dark Uncles is een tentoonstelling van geweven kunst door de Belgische kunstenaar Klaas Rommelaere. Het werk maakt deel uit van een doorlopende reeks handgestikte wandtapijten en tactiele sculpturen, geïnspireerd door een mengeling van cultfilms en persoonlijke herinneringen. Ze zitten vol met beelden, symbolen en fragmenten van filmscripts die met de hand aan elkaar zijn genaaid om een groter verhaal te vormen. De verhalen die ze vertellen komen voort uit zowel echte als verzonnen ervaringen en ontmoetingen.

ZomerSalon Royaal 2022

'Kleurrijk' is dit jaar het thema van de ZomerSalon Royaal, de tentoonstelling die tot 20 augustus te zien is bij CBK Zuidoost aan het Anton de Komplein. Een bijzondere verzameling werken van ruim tachtig gevestigde kunstenaars en gedreven amateurs.

SUMMERTIME

Deze zomer is de galerie de residentie van Malou van der Veld, ze gaat er wonen en werken. Van der Veld is een multidisciplinaire ontwerper, momenteel doet zij haar MA Material Futures bij Central Saint Martins in Londen. Deze zomer verblijft ze in Amsterdam om deel te nemen aan het 5IVE-onderzoeksprogramma aan Het HEM in Zaandam. Het ArtEZ-programma is samengesteld door Rieke Vos in gesprek met Rem Koolhaas en Samir Bantal over de toekomst van het platteland.

Dance in Close-Up: Hans van Manen seen by Erwin Olaf

Reserveer hier een timeslot voor de officiële opening op zondag 19 juni tussen 12 en 17 uur.

Reflections

Framer Framed nodigt je van harte uit voor Reflections, de veertiende jaarlijkse tentoonstelling van i-psy Arts — een organisatie gespecialiseerd in interculturele psychiatrie. De i-psy community in Amsterdam werkt sinds twee jaar bij Framer Framed als Open Atelier. Dit jaar presenteren i-psy’s locaties Utrecht, Arnhem en Almere, samen met de Amsterdam-groep, een serie werken die reflecteren op identiteit, veerkracht, gemeenschapszorg en alternatieve geneeswijzen.

Fabulator – Minne Kersten

Kunst op de gevel - te zien op Schipluidenlaan, nr 12F (Broedplaats Lely)Minne Kersten heeft voor Welcome Stranger een airconditioner op de gevel van haar huis in Amsterdam Nieuw-West geïnstalleerd. In plaats van te functioneren zoals oorspronkelijk bedoeld, namelijk het koelen van de binnenlucht, blaast het object rookringen in de buitenlucht. Deze zijn zichtbaar als cirkelvormige rookslierten die naar de hemel opstijgen om uiteindelijk in ijle lucht te verdampen.

Project over keti koti in Heesterveld

Kunstenaar Maartje Jaquet werkte meer dan twee jaar aan haar omvangrijke project Ala Sma Tori over Keti Koti - de term die staat voor de afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863 in Suriname en de Nederlandse Antillen. Ze sprak met talloze bewoners van Amsterdam Zuidoost, waar ze zelf ook woont, om in kaart te brengen hoe zij aankijken tegen deze bijzondere dag.

Bob Eikelboom – De bonte mensheid

Voor de tentoonstelling De bonte mensheid heb ik oude thema's en werkwijzen uit mijn eigen oeuvre nieuw leven ingeblazen. Ik heb een nieuwe reeks grote amoebe-achtige epoxy schilderijen gemaakt die ik combineer met een nieuwe lichtinstallatie bestaande uit eigenaardige transparante kunststof koppen.

Front space – Job Koelewijn

Maria van Oosterhout in gesprek met Job KoelewijnLiteratuur en poëzie zijn altijd stuwende krachten geweest voor je artistieke praktijk. Een praktijk die, hoewel divers in media, materiaal en referenties, wordt samengebracht in een nieuwe synthese, waarin kunst een daad van regeneratie en zuivering wordt. Hoe kijk je nu terug op je vroege werk waarin literatuur en poëzie een rol speelden, zoals Passage (1995)? Voor het werk Passage pakte je bouillonblokjes in met gedichten uit Dantes La Divina Commedia en omlijstte je met de blokjes een van de doorgangen in het Stedelijk Museum Amsterdam.

The Portrait – a group show

WAT KAN NOG EENVOUDIGER EN COMPLEXER, DUIDELIJKER EN DIEPER ZIJN DAN EEN PORTRET? - CHARLES BAUDELAIRE

Nature * Patterns – Maura Biava

Maura Biava benadert haar tentoonstelling op een collaboratieve, duurzame en inclusieve manier en nodigt Anne Geene, Emily Joyce en Saskia Van Drimmelen uit om met haar dieper in te gaan op het thema patronen in de natuur en haar relatie tot wiskunde en symmetrie te verkennen en te verdiepen. Deze expositie draait om de informatie en verborgen geometrieën achter wat we op het eerste gezicht in de natuur zien. Volgens Biava zal een verschuiving van aandacht - van bewondering naar onderzoek - ons in staat stellen te begrijpen waarom dingen worden gevormd en ontwikkeld zoals ze zijn. De gedateerde mening van de mens als een neutrale waarnemer van de natuur is op zijn beloop. Omdat we, volgens Biava in dit ouderwetse standpunt geloofden, raakten we los van de natuurlijke systemen waarvan we nu weten dat we er deel van uitmaken.

Speciale avond over Kahlil Joseph

Kunstenaar Kahlil Joseph vervaagt de grenzen tussen kunst, journalistiek, documentaire, film en cultuurkritiek. Zijn stijl is verleidelijk, soms zelfs hypnotiserend. Joseph brak door met zijn videoclips voor artiesten zoals Beyoncé en Kendrick Lamar, waarna hij de overstap maakte naar installaties. Daarbij daagt hij de manier uit waarop de dominante – overwegend witte – media het leven van zwarte Amerikanen representeren. Vandaag wordt zijn project BLKNWS vertoond, samen met zijn korte film Black Mary.

Let it Blossom III with Summer Fruits

Zomertentoonstelling met werk van Leendert Blok, Maze de Boer, Eva Räder, Ilona Plaum, Carel Visser, Guy Vording

“Polaroid 54/59/79” book launch – Dana Lixenberg

Polaroid 54/59/79 neemt ons mee terug naar de hoogtijdagen van de gedrukte media en de laatste periode waarin de fotografie daarin overwegend analoog was. De titel van het boek verwijst naar de soorten losse instantfilms die Lixenberg tussen 1993 en 2010 gebruikte en die in een cassette werd geladen die in haar 4×5-veldcamera paste. Deze polaroidprints waren een essentieel onderdeel van haar werkproces en dienden als test- en referentiemateriaal voor belichting en compositie. Indien nodig liet Lixenberg ze aan haar proefpersonen zien om hun vertrouwen te winnen, maar meestal verstopte ze de testfoto's tijdens de shoot om afleiding te voorkomen. Ze gaf vaak ook een of meer polaroids weg als aandenken, daarom zijn er van sommige  fotoshoots maar weinig of geen polaroids over.