Bij het woord revolutie denken we meteen aan historische opstanden en strijd, aan een politiek-sociale context. Voor haar vierde solo-presentatie in de galerie gaat Cristina Lucas (1973, ES) terug naar de oorspronkelijke betekenis van het aan het Latijnse woord volvere ontleende woord dat in feite een technische term is die staat voor ‘draaien’ of ‘rollen’. Daarmee sluit ze aan bij de wetenschap. Copernicus gebruikte het in 1543 in de titel voor zijn studie naar de omwentelingen van hemellichamen. Vier grote technisch-industriële omwentelingen vormen het uitgangspunt voor het nieuwe videowerk en een reeks Composities die Lucas toont in de tentoonstelling 4 FAIT/H. Van de uitvinding van de stoommachine tot aan de alles doordringende macht van AI: Lucas laat zien dat technologische vooruitgang diep ingrijpt op alle aspecten van het menselijk bestaan. Elk van deze innovaties heeft zijn weerslag op de biodiversiteit, sociale structuren, cultureel en politiek denken en klassenstrijd. Ze zijn met elkaar verweven in een onlosmakelijke keten van oorzaak en gevolg. Haar werk is een pleidooi voor een wereldbeeld  waarin geen grenzen bestaan ​​tussen het technologische, het menselijke en het milieu. Alle elementen zijn in constante verandering. Het ijzer dat wordt gebruikt bij de productie van auto’s is hetzelfde dat ons bloed zijn rode kleur geeft, en hetzelfde dat werd gevormd door de vroege zuurstofvoorziening van de aarde. Lucas houdt ons een even kritisch als ontwapenend en hoopvol perspectief voor met beelden die verontrusten en verleiden tegelijk.