Voor zijn eerste solotentoonstelling in Amsterdam bij Projectruimte 38/40, presenteert Doron Beuns een reeks grootschalige gebreide schilderijen in een installatie die verlichting, video, geluid en geur omvat. Net als in zijn eerdere werk speelt Beuns in op een hysterische post-digitale wereld waarin perceptie wordt bepaald door de positie die we innemen ten opzichte van elk object of onderwerp. Vooral met deze presentatie moedigt Beuns de kijker aan om het werk vanuit verschillende afstanden te ervaren, waarbij al hun zintuigen betrokken zijn en wordt waargenomen hoe deze variabelen onze perceptie in de loop van de tijd beïnvloeden. Concepten zoals goed, kwaad, angst, hoop, gevaar, veiligheid, vriendschap, vijandigheid, fatsoen en overtreding kunnen allemaal in elkaar overgaan binnen het universum van Beuns zijn installatie.
Van dichtbij lijken de gebreide schilderijen abstract, onschuldig en enigszins huiselijk. Echter, vanaf verschillende meters afstand zien we verschillende lagen verschijnen waarin vergrote portretten van zijn naaste vrienden zijn samengesmolten met absurde online zoekresultaten, memes, schandalen, controversiële figuren en belangrijke momenten uit de kunstgeschiedenis. De schilderijen stellen het internet voor als een open plek voor losgeslagen vrije associatie. Beuns benadrukt hoe intensief internetgebruik aanspraak maakt op onze meest primitieve verlangens en duistere neigingen. Volgens Beuns “is dit de sublieme dimensie van het internet waarin de vreemde combinatie van aantrekkelijke en angstaanjagende dingen een eigentijdse vorm van schoonheid wordt.”
Deze co-existentie van tegenstrijdige stemmingen heeft ook invloed gehad op het geluidslandschap en de geur die speciaal voor deze tentoonstelling zijn ontwikkeld. De geuren en geluiden variëren van aangenaam tot onheilspellend en zijn bedoeld om aandacht te vestigen op verschillende aspecten van de gebreide schilderijen bij elke nieuwe blik. Beuns is geïnteresseerd in het idee om verschillende werken met elkaar te laten interfereren door synesthesie; dit is het fenomeen waarbij één ding dat je ziet, hoort of ervaart, je onvrijwillig doet denken aan of iets anders laat voelen. Dit geldt ook voor de projectie van gepixeleerde handen die lijken te breien in een zeer traag tempo, getoond naast een onafgemaakt gebreid weefsel, wat lijkt te suggereren dat de gebreide schilderijen langzaam en liefdevol met de hand zijn gemaakt. Beuns knoeit opzettelijk met het bewijs van zijn productieproces om de kijker aan te moedigen elk element in de show zorgvuldig te overwegen en te heroverwegen. In zijn woorden, “alles verdient redelijke twijfel, het is oké om soms een beetje paranoïde te zijn”.
