Vanaf 18 januari exposeert Fons Welters het werk van de Indiase Arjun Das.
Arjun Das, zoals velen uit zijn dorp, verhuisde op 10-jarige leeftijd samen met zijn broers naar Kolkata om in een restaurant te werken. Later schreef hij zich in aan de Rabindra Bharati Universiteit, waar hij in 2015 een BFA en in 2017 een MFA in Beeldhouwkunst behaalde. Das’ ervaring als migrerende arbeider heeft zijn artistieke praktijk diepgaand beïnvloed. Das’ achtergrond stelt hem in staat om de realiteiten van het arbeidersleven via zijn kunst uit te beelden. Hij verwerkt gevonden en gerecyclede materialen in zijn werk en past zijn snijtechnieken toe om hergebruikt hout om te vormen tot gedetailleerde reliëfwerken.
Maastricht is schatplichtig aan zijn eigen afgravingen en aan de mensen die ze hebben uitgevoerd. Tweeduizend jaar geleden groeven de Romeinen Limburg af om mergel te winnen en bouwstenen te maken. In de 13de eeuw werd de kalksteen uit de regio gebruikt om de muren en kerken van de stad te bouwen. In de jaren twintig van de vorige eeuw was de ENCI (Eerste Nederlandse Cement Industrie), gevestigd op de Sint-Pietersberg, de grootste cementfabriek van Europa. Bij het afgraven van de grond werden er ook steeds meer fossielen gevonden, waaronder de eerste Mosasaurusschedel in 1764. Veel van deze fossielen zijn tegenwoordig ondergebracht in het Natuurhistorisch Museum Maastricht.
Het werk van Das is steeds geworteld in de gemeenschappen van de arbeidersklasse in de plaatsen waar hij woont. Sinds zijn aankomst op de Jan van Eyck Academie bezoekt hij graag bouwlocaties in de stad. Hoewel de mijnbouwactiviteiten van ENCI in 2018 zijn gestaakt, hebben verschillende oud-werknemers originele bouwstenen van de historische muur van Maastricht aan Das gegeven, maar ook nieuwere stenen die worden gebruikt om de muur te repareren. Onder de noemer SOME RUINS ARE EXTANT……. Transient city and rooted one kerft hij, met behulp van technieken die zijn geïnspireerd op archeologische opgravingsmethoden, in deze bewaard gebleven fragmenten nieuwe ‘fossielen’ die instrumenten van de onbekende arbeiders van de stad voorstellen.
Met mergel, gevonden hout en tekeningen creëert Das een iconografie van de arbeidersklasse. Die voorstellingen contrasteert hij met afbeeldingen van de macht en het comfort van de bourgeoisie, waarmee hij de gespiegelde werelden van arm en rijk in zijn werk visualiseert. De fossielen in mergel zijn een poging om de lacunes in het historische archief van de regio op te vullen, terwijl zijn houtsnijwerk en tekeningen een beeldvocabulaire van de arbeidersklasse van vandaag introduceren.[1]
Arjun Das (1994) woont en werkt in Kolkata, India. Das heeft verschillende solotentoonstellingen gehad, waaronder ‘Land of the Leal’ (2023) bij Dhi Artspace, Hyderabad, IN, en ‘Traces’ (2019) in het Museum Forum Schlossplatz, CH. Das nam deel aan verschillende groepstentoonstellingen, waaronder ‘In the Vacuum We Felt Air’ bij Kunstfort Vijfhuizen, NL, ‘An Unlocated Window of Myself’ (2023) bij Dotwalk Gallery, Delhi, IN, ‘PERSPECTA 17’ (2017) bij Gallery 88, Kolkata, IN, en ‘Persistence of Memory’ (2019) bij Art Positive Gallery, New Delhi, IN.
[1] Jan van Eyck Academie. Publicatie uitgegeven ter gelegenheid van Open Studios, 20–23 juni 2024. Teksten door deelnemers van Jan van Eyck in samenwerking met Amanda Sarroff. Vertalingen door Thea Wieteler. Redactie door Solange Roosen en Liva Laure.
