No Man’s Art Gallery is vereerd om “Cutting Silk” te presenteren, de derde solotentoonstelling van de Zuid-Afrikaanse schilder Mia Chaplin bij de galerie. Door middel van expressieve schilderijen en sculpturen, gekenmerkt door rijke impasto-oppervlakken en zichtbare penseelstreken, viert “Cutting Silk” veerkracht, metamorfose en de mogelijkheid om schoonheid te vinden in gebrokenheid.
Een van de vele mythes in Ovidius’ “Metamorphoses” vertelt het verhaal van de godin Diana, die genoot van haar toevluchtsoord in het hart van een afgelegen bos—een ruimte die ze fel beschermde. Op een dag struikelde de jonge jager Actaeon per ongeluk op Diana terwijl zij aan het baden was met haar nimfen. Diana, boos over de inbreuk, verandert Actaeon in een hert, ontdoet hem van zijn menselijke identiteit en vermogen om zichzelf te verdedigen. Zijn eigen jachthonden, die hun meester niet herkenden, joegen hem na en doodden hem.
Chaplin verwijst naar deze mythe in “Losing, Finding, Losing Again” (2024), het eerste schilderij dat men tegenkomt bij het betreden van de hoofdgalerij. Deze hedendaagse interpretatie van Titiaans “Diana en Actaeon” toont olieverfschilderijen waarin de lichamen vervagen en opgaan in hun omgeving. Het lichaam van de indringer wordt buiten het kader gelaten, alsof de kunstenaar de kijker medeplichtig maakt. De lichamen van de baders zelf worden vloeibaar en verborgen, verschuilend door in elkaar over te gaan.
Het proces van iets afbreken om iets nieuws te vormen, vormt de basis voor “Cutting Silk”, waarbij parallellen worden getrokken met de adaptieve camouflage van insecten en dieren die zichzelf beschermen door transformatie. Chaplin’s lichamen evolueren tot landschappen en landschappen verzwelgen lichamen. “Net zoals de reuzenbladstaartgekko die opgaat in zijn tak of de zijderups die zich in een cocon wikkelt tijdens de transformatie, illustreren deze werken hoe kwetsbaarheid veiligheid kan vinden door iets nieuws te worden.” (Mia Chaplin).
Het gelijknamige grote sculpturale schilderij, opgehangen aan het plafond en bijna druipend van de verfresten, verwijst naar een vissersnet dat net uit de zee is gehaald, met de resten die eraan kleven. Bij het rondlopen om het stuk, worstelt men met zijn eigen rol in relatie tot het werk. Ben ik degene die in het net is gevangen, of ben ik de jager? Chaplin speelt met de spanning tussen deze rollen gedurende de show. Ze verleidt ons met scènes van intimiteit, kwetsbaarheid en schijnbare gevangenschap op het randje van verandering. De net- en draadwerken doen denken aan een sluier, een object dat vaak in de kunstgeschiedenis wordt gebruikt om een scheiding tussen openbaar en privé te symboliseren, en roept mysterie en verberging op evenals het onbekende. Het duidt op een overgang als passage tussen verschillende bewustzijnstoestanden. De sluier, als symbool voor psychologische lagen, kan verborgen aspecten van emoties en ervaringen overbrengen, net als een vissersnet dat diep wordt gegooid en zowel vangst als bijvangst verzamelt.
“Cutting Silk” benadrukt vrouwelijke identiteiten die, temidden van de voortdurende patriarchale behoefte om te veroveren en te controleren, eeuwig vloeibaar en ongrijpbaar blijven – vluchtig en moeilijk te bezitten – omdat hun vormen geen duidelijke begin- en eindpunten, grenzen of afbakeningen hebben. Het verlicht de veerkracht van degenen die kwetsbaar zijn, waarbij de nadruk ligt op hoe schoonheid en kracht kunnen ontstaan uit gebrokenheid en het voortdurende proces van worden.
“Cutting Silk” is te zien op beide galerielocaties: Willem de Zwijgerlaan 327 en Bos en Lommerweg 88 en loopt tot 1 september 2024. Voor meer informatie of vragen kunt u contact opnemen met info@nomansart.com. Scan de QR-code voor prijsinformatie.
Biografie van de kunstenaar
Mia Chaplin (1990, ZA) is een schilder en beeldhouwer die woont en werkt in Kaapstad. Werkend met olie op doek en papier, evenals in bronzen en gipsen sculpturen, worden haar zeer expressieve werken gekenmerkt door rijke impasto-oppervlakken en zichtbare penseelstreken. Haar losse schilderstijl is intuïtief, wat de emotie in haar stukken versterkt. Chaplin’s werken zijn haar indrukken van de vrouwelijke ervaring in relatie tot seksualiteit, sensualiteit, intimiteit en geweld.
Sinds het voltooien van haar BFA aan de Michaelis School of Fine Art in Kaapstad in 2011, heeft Chaplin verschillende solotentoonstellingen gepresenteerd, waaronder “Twister” (2021) en “Underbelly” (2019), met No Man’s Art Gallery in Amsterdam, evenals “Swamp” (2022), “Mouth” (2018), “Under a Boiling River” (2017), en “Binding Forms” (2016), met WHATIFTHEWORLD Gallery in Kaapstad. Ze heeft haar werk met NMAG geëxposeerd op verschillende pop-uplocaties zoals Iran (2016) en Mexico (2022). Ze heeft ook haar schilderpraktijk uitgebreid naar de grafische kunst en een mini-tentoonstelling van monotypen uit de serie “The Making of a Sharp Blade” (2017) georganiseerd in samenwerking met Warren Editions, Kaapstad.
Chaplin heeft kunstenaarsresidentieprogramma’s voltooid bij PM/AM Artist Residency, Londen (2023), Cité Internationale Des Arts in het Marais-district, Parijs (2018), Nirox Arts Foundation in Johannesburg, Zuid-Afrika (2016) en bij OBRAS Foundation in Alentejo, Portugal (2015). Haar werk is opgenomen in talrijke internationale privé- en openbare collecties zoals Spiers Arts Trust (ZA), Akzo Nobel Art Foundation (NL) en LAM Museum (NL).
