Leo Arnold, Window, 2022

De titel van de show, Dweller, omschrijft zowel de alledaagse objecten uit Arnold’s persoonlijke omgeving die terugkomen in zijn schilderijen, alsmede zijn werkmethoden. In zijn schilderijen botsen de publieke en private wereld. Regelmatig duiken ramen op, waarvan het uitzicht de kijker ontnomen wordt, of valt er een lichtvlekje op de bodem. Menselijke aanwezigheid schuilt aan de randen van de werken, enkel present door een reflectie of schaduw. De schilderijen zijn een uitkomst van Arnold’s pogingen om iets te grijpen, vast te pinnen en zijn omgeving en ervaringen zin te geven. Op die manier zijn de werken tegelijktijdig observationeel en psychologisch en registreren zij een gemoedstoestand.

Meiro Koizumi, Fog #15, 2022

In the Bakery loopt de tentoonstelling Erased Landscape van Meiro Koizumi. Hier worden twee edities van zijn doorlopende serie Fog getoond, waarin hij stills van verschillende films van de Japanse regisseur Yasujiro Ozu reproduceert. Tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog werd Ozu naar China gestuurd om te vechten. Volgens zijn dagboek was hij van plan om oorlogsfilms te maken zodra hij terug naar Japan zou komen, maar deed dit nooit. Door het gebaar van uitwissing, poogt Koizumi de onderdrukte dimensie van Ozu’s dagboeken aan het daglicht te brengen.

Leo Arnolds (1993, Londen, VK) werk is het resultaat van zowel precieze als romantische observaties van zijn directe omgeving. Reflectie is een terugkerend thema in Arnolds werk. Zijn schilderijen raken aan een fysieke maar ook mentale ruimte, waarbij de reflecties een moment van contemplatie toelaten.

Meiro Koizumi (1976, Gunma, Japan) onderzoekt de grenzen van het private en publieke, een domein van specifiek belang voor zijn eigen Japanse cultuur. Zijn video’s zijn vaak gebaseerd op performances en geconstrueerde scenario’s. De werken beginnen humoristisch maar naarmate de spanning wordt opgebouwd, wordt de situatie pijnlijker. Tekeningen en collages horen tevens bij zijn werk.