Met veel plezier presenteert Enseoul Liminal, een duotentoonstelling van Koen Kievits (1996, NL) en Nara Kim (1998, KR) welke opent op vrijdag 14 maart van 17.00 tot 20.00 uur. Door middel van verschillende maar complementaire methodieken verkennen beide kunstenaars de verschuivende grenzen van herinnering, materialiteit en perceptie. De titel, Liminal, verwijst naar een toestand van overgang – waar het echte en het ingebeelde vervagen en zich hervormen.
Koen Kievits werkt op het snijvlak van constructie en deconstructie en behandelt schilderen als een proces van fragmentatie en openbaring. Hij snijdt en zet houten blokken weer in elkaar en introduceert scheefstand en onderbreking als opzettelijke elementen. De gaten tussen deze fragmenten versterken het centrale thema van de tentoonstelling en weerspiegelen de spanning tussen samenhang en breuk.
Zijn werk bestaat ook uit het wegschrapen van verflagen in plaats van ze aan te brengen, waardoor vormen ontstaan door dit wegschrapen in plaats van een opeenstapeling van verf lagen. Dit proces weerspiegelt de instabiliteit van het geheugen, dat zowel gevormd wordt door wat wordt uitgewist als door wat overblijft. Geworteld in jeugdherinneringen aan landschappen in Frankrijk, bevinden zijn werken zich tussen nostalgie en ontwrichting. Gedefinieerd door strakke lijnen en minimale vormen, leggen ze een gevoel van orde op binnen een anders onvoorspelbaar proces.
Nara Kim daarentegen houdt zich bezig met herhaling en reconstructie, waarbij hij voortdurend een foto van de rug van zijn partner opnieuw bekijkt. Elk schilderij introduceert subtiele variaties in gebaar, kleur en sfeer, en behandelt het geheugen als iets dat voortdurend opnieuw wordt gevormd in plaats van gefixeerd. De rug, gevangen tussen licht en schaduw, aanwezigheid en afstand, wordt een plek van contemplatie en weerspiegelt de vloeiende aard van herinnering.
Kims schilderijen bewegen zich tussen intimiteit en afstandelijkheid, waarbij de betrouwbaarheid van het geheugen en het zich ontwikkelende zelfgevoel in twijfel worden getrokken. Zijn herhaling gaat niet over duplicatie maar over transformatie, waarbij elk schilderij iets nieuws blootlegt terwijl het verbonden blijft met het origineel. Hier is liminaliteit niet alleen een concept maar ook een voorwaarde – een erkenning dat zelfs de meest vertrouwde beelden ongrijpbaar blijven.
Samen verkennen Kievits en Kim de instabiliteit van de waarneming, waar beelden zweven tussen herkenning en onduidelijkheid, vorm en ontbinding. Hun werken verzetten zich tegen vaste betekenissen en bevinden zich in een ruimte waar het geheugen voortdurend gevormd en ongedaan gemaakt wordt. Liminal nodigt toeschouwers uit in deze overgangsruimte, waar tijd, materiaal en beeld in beweging blijven – nooit helemaal aangekomen, nooit helemaal verdwenen.
