Tijdens Amsterdam Art Week laat Galerie Fleur & Wouter een solotentoonstelling zien met Natacha Mankowski (Parijs, 1986). De kunstenaar volgde een opleiding aan de École Spéciale d’Architecture in Parijs en werkte als architect naast Jean Nouvel en Vito Acconci voordat ze zich toelegde op de schilderkunst. Haar architecturale achtergrond klinkt nog steeds sterk door in haar schilderijen. Mankowski trotseert de grenzen tussen verschillende artistieke disciplines en haar werk wordt gekenmerkt door een uitbundig gebruik van de impasto-techniek en het gebruik van haar zelfgemaakte oliepastels. Deze maakt ze van de materialen die ze verzamelt op de plaatsen waar ze onderzoek naar doet.
Mankowski heeft een grote belangstelling voor locaties zoals steengroeven, waar architecten en bouwers hun grondstoffen verzamelen. Midden tussen de natuur en de bebouwde omgeving zijn steengroeven overgangsgebieden waar natuurlijke hulpbronnen worden opgegraven en omgezet in grondstoffen voor gebouwen, maar ook voor mobiele telefoons, computers en andere moderne technologieën. Hoe graag we ook willen geloven dat we ver verwijderd zijn van de natuur, via deze ruwe materialen zijn we er intrinsiek mee verbonden.
Titanium buff
Haar nieuwe serie Milos toont vluchtige tinten van titanium buff, gebroken wit, lichtroze, warm en violet grijs en spelen met zwaveltinten van goudgroen en citroengeel. Samen herinneren deze bleke, maar zure nuances aan de rotskust en het vulkanische verleden van het Griekse eiland Milos.
Een paar maanden geleden ging Mankowski Thiorichia bestuderen, een verlaten gebied aan de oostkust van het eiland. Het was jarenlang de oudste zwavelmijn van heel Griekenland. Hij is verschillende decennia in bedrijf geweest, tot hij ergens in 1960 werd gesloten. Oude architectuur en machines zijn bewaard gebleven, evenals de rijke grond vol zwavel: het ‘goud van de duivel’.
Minerale tuinen
Deze nieuwe schilderijenserie is opgezet als een reeks minerale tuinen gezien vanuit de lucht. Een verre berg, maar ook verlaten landerijen, mijnen, steengroeven en traditionele gebouwen. Alle worden weergegeven door rechthoekige pastelstukken en mozaïeken van gebroken pastels. Geborstelde verf creëert rivieren en waterinlaten in de grond van deze geschilderde tuin, of zijn het de paden van de vele machines en bulldozers die de bodem van Milos van zijn mineralen ontdoen? Samen met enkele door de kunstenaar meegebrachte en in de natte verf gezette zwavelstenen dragen de schilderijen de sporen van de ontginning in heden en verleden van Milos.
