Amsterdam Art werkt samen met het Eye Filmmuseum om een filmprogramma op het grote scherm te organiseren, met de beste nieuwe bewegende beeldwerken die de kunstscene van Amsterdam te bieden heeft.
Dompel jezelf onder in een dubbel programma met een selectie van film- en videowerken van kunstenaars uit de postacademische residenties en galerieën die verbonden zijn met Amsterdam Art. De selectie is gemaakt door Karen Archey, Curator Hedendaagse Kunst bij het Stedelijk Museum Amsterdam; kunstenaar Ghita Skali; en Marian Cousijn, Programmacoördinator bij Eye. Naast filmvertoningen bestaat het programma ook uit gesprekken met kunstenaars.
Zaterdag 3 juni
16:30 Cinema 2
Let op: Voor dit evenement is een ticket vereist. De ticketlink wordt binnenkort toegevoegd. Je kunt ook je ticket krijgen bij het Eye Filmmuseum.
Jen Liu – Electropore – 11:11 – 2021-2022
SYNOPSIS
De video gaat over het idee van elektroporatie – een methode van genetische manipulatie die Liu heeft gebruikt om geheime boodschappen toe te voegen aan levende rundvleescellen in haar langlopende project, Pink Slime Caesar Shift. De cellen, opgeschort in roze vloeistof, worden blootgesteld aan elektrische schokken: als ze overleven, ontstaan er tijdelijke openingen in hun lichaam waardoor nieuw DNA kan binnendringen. Dit DNA is ontworpen door Liu en bevat versleutelde berichten over methoden van politiek protest, bewijs van concept voor de mogelijkheid van alternatieve communicatienetwerken voor arbeidsactivisten die werken onder onderdrukkende regeringssystemen.
Echter, als elektriciteit een manier is om nieuwe betekenissen in te voeren, kan het ook worden beschouwd als een middel om oude betekenissen te vergeten – het verliezen van het geheugen. In “Electropore” (2021-22) wordt elektriciteit gegenereerd door het werk van Aziatische en zwarte vrouwen, gevangen in beperkte objecten en verkleinde werelden. Ze hebben geen biografie: ze zijn puur productief voor goedkope consumentengoederen, gedreven door een acid house beat. Ze worden gevoed met synthetische roze bubbelgelei en junkfood. Ze vormen een perfect synthetische lus van betekenisloos werk in een wereld die onderhevig is aan rampspoed en isolement. Diverse teksten – waaronder maar niet beperkt tot “Warrior Sisters” (2000) van Fred Ho en uit de eerste hand verslagen van elektroshocktherapie en politieke gevangenschap – worden samengevoegd om te spreken over productiviteit in de ruïnes: de realiteit van de hedendaagse migrantenarbeid, industriële en datagerichte arbeid die uitbesteed is aan het mondiale zuiden in de 21e eeuw.
BIO
Jen Liu (1976), vertegenwoordigd door Upstream Gallery, is een beeldend kunstenaar gevestigd in New York, die werkt met video, choreografische performances, biomateriaal en schilderkunst om onderwerpen als nationale identiteit, gendergerichte economieën, neoliberale industriële arbeid en de hermotivering van archiefartefacten te verkennen. Probleemoplossende methoden worden toegepast op complexe sociale kwesties, waarna ze worden toegestaan om tot hun logische conclusies te komen, waardoor speculatieve verhalen ontstaan die ogenschijnlijk buiten reden vallen – waarbij elementen van vals bewustzijn en de beperkingen van bestaande oplossingen worden blootgelegd. Historisch materialisme in verschillende culturele vormen wordt belichaamd in alledaagse administratieve en industriële teksten, terwijl rekwisieten, kostuums en animatie de stereotypen tot het absurde extreme voeren. Ze is een ontvanger van de Creative Capital Award 2019, de LACMA Art + Technology Lab-beurs
Elisa Strinna – The Antarctic Gardener – 24:00 – 2022
SYNOPSIS
Een androgyne wetenschapper leeft geïsoleerd op het ijs van Antarctica en zorgt voor een gesloten kunstmatig ecosysteem voor ruimtekolonisatie. Virtuele relaties, kunstmatige zonnen en voedingsstoffen opgelost in de lucht vormen de kern van een gekristalliseerde wereld doordrongen van de emotionele temperatuur van extreme isolatie. In de verbazingwekkende maar vijandige bevroren woestijn volgt de Antarctische tuinman een strikte routine om de eenzaamheid te doorstaan. Hun enige metgezellen zijn planten die groeien binnen een ononderbroken kunstmatige cyclus, ongeacht het weer en de seizoenen.
De film is een creatieve documentaire die archiefbeelden van het EDEN ISS-project vermengt met fictie. EDEN ISS is een testfaciliteit voor plantenteelt in extreme omgevingen bij het Neumayer-Station III in Antarctica (AWI, DLR). Sinds 2017 is het getest als een modulaire eenheid die aan het internationale ruimtestation of aan een mogelijke kolonie op de maan kan worden bevestigd. De Antarctische Tuinman vervaagt de grenzen tussen wat echt is en wat niet – ook, als een verwijzing naar het sciencefictiongenre – vertelt het over een toekomst die al aanwezig is. Geïnspireerd door onderzoek naar Bio-regeneratieve Levensondersteunende Systemen (BLSS) en de wereldwijde pandemie van COVID-19, graaft het in vragen als: als menselijk leven alleen mogelijk zou worden in het binnenste van gesloten kunstmatige omgevingen, hoe zou ons bestaan er dan uitzien? Welke toekomst streven we na?
BIO
Elisa Strinna’s artistieke praktijk maakt gebruik van verschillende media – beeldhouwkunst, video, geluid en licht – om intense en meeslepende ervaringen te creëren waarin verschillende werken visuele, zintuiglijke en formele universums vormen. Haar onderzoek richt zich met name op de relatie tussen moderne infrastructuren en het ecosysteem van de aarde. Haar werk is tentoongesteld in onder andere Radius CCA, Delft (NL) (2022), documenta vijftien (DE) (2022), Tale of A Tub (NL) (2021), Culturgest Porto (PT) (2020), Fidelidade Arte (PT) (2019), Hong-gah Museum (TW) (2018), Giardini Greenhouse van de Biënnale van Venetië (IT) (2015), MART Museum (IT) (2015), MAXXI Museum (IT) (2014), EACC Museum (SP) (2013), Taipei Biennial (TW) (2012), MACRO Museum (IT) (2011), Fondazione Sandretto Re Rebaudengo (IT) (2009) en andere. In 2018 werd Elisa Strinna geselecteerd voor het internationale residentieprogramma aan de Jan Van Eyck Academie in Maastricht. Elisa Strinna wordt vertegenwoordigd door Galerie Caroline O’Breen
Zauri Matikashvili – Mavis and Kosmas – 16:29 – 2021
SYNOPSIS
Bijna onopgemerkt dweilen en schrobben de schoonmaakmedewerkers van de kunstacademie de gangen en kamers, vijf dagen per week, van 6 uur ’s ochtends tot 9:30 uur. Ze zorgen er ook voor dat het afval in de ateliers van de kunstenaars wordt verwijderd. Veel van wat er overblijft van het maken van kunst belandt in de prullenbakken – tenzij het herkenbaar is als een kunstwerk of te zwaar is om weg te dragen. De film plaatst de schoonmakers Mavis Adu-Gyamfi en Kosmas Gavranidis in het middelpunt van de aandacht: het kijkt over hun schouder mee naar hun werk en laat hen aan het woord.
BIO
Geboren en getogen in Kvareli, Georgië, woont Zauri Matikashvili sinds 12 september 2003, 9:53 uur in Duitsland. Hij heeft beeldende kunst gestudeerd in Münster en Düsseldorf. Sinds september 2022 is hij resident aan de Rijksakademie van beeldende kunsten. In zijn films en performances onderzoekt hij wat identiteit en migratie betekenen, hoe verhalen en beelden gemeenschappen creëren en hoe samenlevingen gedetailleerd functioneren – of juist niet.
Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis – The Mother Of All Failure – 06:45 – 2022
SYNOPSIS
De kunstenaars kwamen voor de residentie in van GoghAir voor het eerst na lange tijd terug naar Brabant, waar zij beiden opgroeiden. De werkperiode van twee maanden in de Vlaamse Schuur op Landgoed De Moeren werd voor hen een periode van introspectie en onderzoek naar trauma en familiedrama als drijvende kracht voor het kunstenaarschap.
In “The Mother Of All Failure” lopen twee figuren door de prachtige landschappen van het landgoed. De langste van de twee houdt een hardop uitgesproken innerlijke monoloog over het eigen slachtoffer-schap en de rol die de kleinere daarin zou hebben. Het is een aangrijpende, pijnlijke en tegelijkertijd ook humoristische opeenvolging van scenes, zonder ontknoping. Een zes minuten durende litanie van klagende, denigrerende, kleinerende, verwijtende en vernederende woorden. Zes minuten onafgebroken verbaal en psychisch geweld. En het loopt niet goed af. Sterker nog: het loopt helemaal niet af. Het is geen mooi verhaal. Het ziet er wel fantastisch uit. En de psychologische horror van “The Mother Of All Failure” zal veel mensen bekend voorkomen.
Voor The Mother Of All Failure lieten de kunstenaars zich inspireren door prachtige natuur van het landgoed, door de geschiedenis van Vincent van Gogh, die vol is van trauma’s en familiedrama en door hun eigen familiegeschiedenis. De twee maanden in Brabant brachten verdrongen jeugdherinneringen en familiedrama’s boven. The Mother Of All Failure is een monument voor die pijnlijke jeugdherinneringen. Het is de machteloosheid uit de kindertijd, gematerialiseerd in een kostuumdrama.
The Mother Off All Failure
geschreven, geregisseerd en geproduceerd door Sylvie Zijlmans en Hewald Jongenelis tekst advies: Aaron Cole, Offana Collier, Osbourne Smith
Costuums & maskers: Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis
Gimbal operator: Eva Geene
Stem: Aaron Cole
Dank aan: Ron Dirven en Eva Geene (Van GoghHuis, Zundert)
mogelijk gemaakt door Van Gogh AiR en het Mondriaanfonds
BIO
De afgelopen jaren hebben Sylvie Zijlmans (1964) en Hewald Jongenelis (1962) hebben ook vele andere projecten in samenwerking gerealiseerd. In 2020 toonden zij in Beautiful Distress hun film They Live in Us, een project van intensieve samenwerking met staf en patiënten van Kings County Hospital. In 2015 maakten ze samen met honderd bewoners uit Amsterdam-Noord performances rond maatschappelijke thema’s in het project “Het Magnetische Noorden”. In 2016 werkten ze samen met de staf van de Penitentiaire Inrichting Zaanstad om een monumentaal fotowerk voor de nieuwbouw te maken. In 2017 was “Het Magnetische Noorden” te zien in Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. De video’s van de performances werden voor die tentoonstelling getoond in een spectaculaire installatie met levensgrote inkttekeningen. In 2018 zijn de inkttekeningen onder de titel “Manifestations of Optimism” te zien geweest bij andriesse ~ eyck galerie. Zijlmans & Jongenelis worden gerepresenteerd door andriesse ~ eyck galerie.
