Wij mensen werpen onze dode huid af, of dat nou vrijwillig of onvrijwillig is. In deze tentoonstelling nemen Ghita Skali en Salim Bayri dit als uitgangspunt om de ambiguïteit rondom onze relatie tot dode huid uit te vergroten; de spanningsvelden tussen acceptatie en afwijzing (sommigen houden het, anderen schrobben het weg), tussen de nabijheid en verwaarlozing ervan, tussen onze onverschilligheid en de onstuitbare productie ervan, tussen onze (soms obsessieve) zorg ervoor en de afkeer ervan zodra het het lichaam verlaat.
Netwerken voor het verzamelen van dode huid (voor 20 euro per gram) zijn ontstaan via geruchten, online advertenties, visitekaartjes en stickers die door de gehele stad zijn verspreid, met de slogan: “Get money for your dead skin.” Een naïeve poging om een nieuw soort valuta te creëren en tegelijkertijd om overheidsgeld om te leiden en te herverdelen onder mensen die uit nieuwsgierigheid, noodzaak of vermaak wilden participeren. Binnen deze context wordt een intiem en direct materiaal als huid een mogelijk handelsartikel. Hoe smerig kan geld zijn?
Wat gebeurt er als er een waarde wordt toegekend aan iets dat we uit ons lichaam stoten? Wanneer de mogelijkheid ontstaat om een beloning te krijgen voor iets dat gewoonlijk wordt weggegooid, ontstaan dilemma’s over economische belangen, integriteit, ethiek, arbeid en uitbuiting—weerklinkend in de Engelse metafoor “selling your own skin“. Ondanks het verleidelijke aanbod hadden sommige mensen geen interesse in de uitwisseling, wat de vraag opriep: “Wie kan het zich veroorloven zijn eigen huid niet te verkopen?”.
Mede mogelijk gemaakt door Gemeente Amsterdam, Mondriaan Fonds en Prins Bernhard Cultuurfonds.
Visuele identiteit door Oriol Cabarrocas.