Roger Hiorns, Untitled, 2022
Pathways, de nieuwe tentoonstelling van Roger Hiorns in de Annet Gelink Gallery, is een esthetisch project dat een alternatief biedt op de beperkingen die het heden ons oplegt.
In zijn werk onderzoekt Hiorns materiaal en vorm in de breedste zin van het woord, waarbij hij voortbouwt op de traditie van de beeldhouwkunst door bestaande objecten te hergebruiken en te transformeren. Zijn werk bestaat vaak uit tegenstellingen op zowel formeel als conceptueel niveau. Hiorns poogt het object als een pure versie van zichzelf te vatten door macht los te koppen van het object en het van zijn fetisjistische kenmerken te ontdoen. Hij legt daarmee bloot hoe objecten een bepaalde macht op ons uitoefenen, terwijl hij tegelijkertijd een manier voorstelt om onze eigen omstandigheden volledig te begrijpen.
Voor zijn nieuwste schilderijen maakte Hiorns opnieuw gebruik van een kopersulfaatoplossing. Dit materiaal gebruikte hij tevens voor zijn voor de Tuner Prize genomineerde werk Seizure (2008), waarin hij een heel slooprijp appartement in Londen in het materiaal goot en een chemisch proces op gang bracht dat het interieur vulde met fonkelende blauwe en vlijmscherpe kristalformaties. De nieuwe schilderijen bouwen tevens voort op Hiorns zogenaamde “seksschilderijen”, grote afbeeldingen van mannelijke erotiek, echter ontdaan van verwijzingen naar romantiek of lust. Daarentegen reflecteren ze op de manier waarop ze een bepaald niveau van (seksuele) energie tot uitdrukking brengen. Het gebruik van kopersulfaat geeft de schilderijen niet alleen hun eigen energieveld maar creëert ook een spanning tussen de manipulatie van natuur en figuratieve schilderkunst. Op die manier reflecteert Hiorns op de ambiguïteit en fluïditeit waardoor onze hedendaagse perceptie van seksualiteit wordt gevormd.
Hiorns’ nieuwste membraansculpturen tonen hoe hij de beeldhouwkunst opnieuw vormgeeft. Als objecten zijn de werken ontdaan van hun autoriteit. In 2010 creëerde Hiorns soortgelijke sculpturen die hij, in tegenstelling tot deze, een bepaalde macht teruggaf. Hij liet leden van een kerk in Zuid-Londen, gevestigd naast zijn studio, bidden tot de werken. Op die manier kregen de sculpturen niet enkel een transcendentale kwaliteit, maar bevroeg Hiorns tevens het aloude ritueel van bidden. Dedunne, holle en bijna transparante vormen van de sculpturen in de galerie drukken meer onzekerheid uit dan spektakel en geven de kijker geen duidelijk signaal hoe erop te reageren. Ze wijzen eerder op het tijdrovende, gelaagde en onvoorspelbare proces van hun creatie. Door van transparantie een sculpturale eigenschap te maken, stelt Hiorns een alternatieve functie van het dominante object voor.
In de video Untitled (a retrospective view of the pathway) zijn koorleden van St Philip’s Cathedral Birmingham te zien die Evensong zingen terwijl ze op hun rug op de vloer liggen, in plaats van staand voor het altaar. Door deze gewoonlijk strenge formatie te doorbreken, manipuleert Hiorns een oud ritueel. Het werk maakt op die manier ruimte voor een kritische overdenking van een instelling die normaliter als onveranderlijk onderdeel van de samenleving wordt gepresenteerd.
Roger Hiorns studeerde aan het Goldsmiths College in Londen. Enkele solotentoonstellingen vonden plaats in de Annet Gelink Gallery, Amsterdam (2019 & 2016), Ikon Gallery, Birmingham (2017), Rudolfinum Gallery, Praag (2015), Corvi-Mora, Londen, (2015), Luhring Augustine, New York (2014), The Hepworth Wakefield, Wakefield, (2013), MIMA, Middlesbrough (2012), Aspen Art Museum, Aspen (2010), The Art Institute of Chicago, Chicago (2010), de Tate Britain, Londen (2010), het Camden Arts Centre, Londen (2007) en het UCLA Hammer Museum, Los Angeles (2003). In 2009 werd hij genomineerd voor de Turner Prize met zijn installatie ‘Seizure’, in opdracht van Artangel. Hiorns nam ook deel aan verschillende groepstentoonstellingen, onder meer in de Ikon Gallery, Birmingham (2019), Keramiekmuseum Princessehof, Leeuwarden (2017), Hayward Gallery, Londen (2015), Colombus Museum of Art in Ohio, Ohio (2014), Garage Center for Contemporary Culture, Moskou (2014), Taipei Biënnale, Taipei (2014), The National Gallery, Londen (2014), 55e Biënnale van Venetië, Venetië (2013), 4e Biënnale van Marrakech, Marrakech (2012) CAPC Musée d’Art Contemporain, Bordeaux (2011) en vele andere.
