Jacques Lacan schreef dat “de mens die in het bestaan geboren wordt, zich als eerst met de taal bezighoudt; dit is een feit. Hij is er zelfs al voor zijn geboorte in gevangen”.
In de aankomende solotentoonstelling van kunstenaar Sadik Alfraji, houd hij zich bezig met de vraag: wat maakt een taal? Zijn het de woorden zelf? Of de verbeelding van de woorden? Is het een alfabet? Of zijn het klanken van woorden, of zelfs fysieke gebaren van expressie? We kunnen niet zeggen dat taal alleen uit woorden bestaat, of de grammatica van deze woorden. In plaats daarvan kan gesteld worden dat al deze elementen ‘de taal’ vormen.
Een nieuwe taal betekent een nieuwe vorm, een reconstructie, een nieuw begrip van de wereld. Dus hoe worden we gevormd door taal? Sadik schrijft dat “het proces van denken vormgeeft aan mijn beslissingen, maar mijn denken wordt beheerst door verbeeldingen en fantasieën, die op hun beurt gevormd worden door een taal die in elke hoek van mijn zijn doordringt.” We kunnen niet buiten een taal leven. We kunnen niet buiten de taal zelf leven.
De tentoonstelling toont nieuw werk van de kunstenaar, waaronder een animatiefilm, graffitimuurschilderingen en grootschalige tekeningen die in de weken voorafgaand aan de tentoonstelling direct in de W139 zijn gemaakt.
De tentoonstelling zal ook worden verweven met een publiek programma dat nieuwe verbanden zal leggen met de tentoonstelling en haar conceptuele en filosofische onderbouwing.
