Op een podium, als ware het een presentatie in een cultuurhistorisch museum tonen we een verzameling wonderlijke objecten. Kunstenaars Dodi Espinosa, Warre Mulder, Sharon van Overmeiren, Carmen Schabracq en Saar Scheerlings maken beelden die op verschillende manieren refereren aan culturele uitingen en verhalen van vroeger en nu, van over de wereld. Soms kijken ze van een afstand naar deze inspiratiebronnen, soms worden ze ook echt beleefd. Altijd resulteren ze in unieke werken met een eigen verhaal, maar die ook vrij zijn voor de interpretatie van de beschouwer.
Saar Scheerlings (Eindhoven, 1990) laat met haar stoffen talismans en sculpturen een zoektocht zien naar een gevoel van inspiratie en betekenis, zoals we die kennen van oude culturen en religieuze artefacten. Haar objecten nodigen uit je eigen idee erop te projecteren. Met haar werk wil ze laten zien dat cultuur niet eenduidig is maar juist hybride en onderhevig aan een veelheid van interpretaties. Haar proces is als een soort handelsroute of havenstad waar allerlei vooraf onbekende dingen elkaar kunnen beïnvloeden.
Tijdloze motieven
De beelden van Warre Mulder (Borgerhout, 1984) putten uit uiteenlopende zaken als de mythologische literatuur en de populaire cultuur zoals stripverhalen. Tijdloze motieven en personages uit verschillende, vaak cultureel ver verwijderde contexten, vormen samen nieuwe betekenisconstellaties. De beelden die hij maakt uit hout of acrylhars lijken soms wat onbeholpen door de uitvergrote ledematen of komische gezichten, maar zijn tegelijkertijd ernstig en indringend.
Een eclectische mix van inspiratiebronnen is ook te zien in het werk van Sharon van Overmeiren (Antwerpen, 1985). Haar beelden omarmen de veelheid en diversiteit aan beelden en informatie die we elke dag voorgeschoteld krijgen via diverse media. Deze stroom aan informatie is het vertrekpunt voor haar sculpturen uit klei, wax en hout, die assemblages zijn van beeldelementen, samengebracht in een nieuwe context.
Bezieling
De sculpturen van Dodi Espinosa (Mexico City, 1985) dragen een spirituele lading die in rituele performances door hem wordt aangesproken. In zijn werk reflecteert hij op zijn positie als kunstenaar met een Latijns-Amerikaanse achtergrond die in Europa woont. Zijn hybride en onverwachte levensweg zie je terug in de eclectische beeldtaal die zijn creaties kenmerkt. Culturele uitwisselingen en paradoxen vormen de kern van zijn werk. De maskers van Carmen Schabracq (Amsterdam, 1988) worden in haar theatrale performances door haar gedragen. Ze verzamelt verhalen uit verschillende mythen, tradities, haar eigen ervaringen en gebruikt deze om collage-achtige, visuele narratieven te creëren. Met haar maskers onderzoekt ze de complexiteit van de menselijke identiteit. Een masker is een hulpmiddel binnen een ritueel of performance, om ‘de ander’ te worden en daar speelt ze op verschillende manieren mee.
