Adriana Ciudad

Hamza Halloubi

Michal Helfman

Ana Navas

Emma van der Put

Identiteit is iets dat voortdurend in beweging is; we definiëren haar, herdefiniëren haar, denken erover na en verwerpen haar. Haar categoriseringen, of labels, benadrukken zowel onze uniciteit als onze verschillen en overeenkomsten. Daarmee legitimeren we het bestaan en zorgen we voor een rudimentaire vorm van betekenis met betrekking tot onze plaats in de wereld. Is het echter mogelijk om de complexiteit van onze ervaringen en verhalen te vatten als we verder gaan dan dergelijke categoriseringen? Zullen we, in afwachting van de toekomst van identiteiten, identiteit blijven benaderen met categorisaties? Zullen onze geleefde ervaringen, als een weerspiegeling van onszelf, op deze manier gedefinieerd blijven? Hoe zullen we onze toekomstige identiteiten vormgeven? Is het wel iets wat we kunnen bevatten? Is het iets wat we moeten proberen te definiëren?

Het maken van toekomstige identiteiten verplicht ons niet alleen terug te kijken, maar ook naar wat er nu is; hoe vormt de hedendaagse dynamiek ons? Onze identiteiten zijn onvermijdelijk verweven met voorouderlijke conventies en blijven onderworpen aan sociale constructieprocessen. Kunnen we deze knoop blijven ontwarren? Een bredere blik naar binnen werpen? En in staat zijn om wat voor ons is ontstaan, waar we mee te maken hebben, uit elkaar te halen en er iets nieuws van te maken? De knoop ontwarren is de vraag stellen wie we zijn, waarom en hoe we bestaan. Het betekent lagen toevoegen aan identiteit en identificatie door middel van kunst. Multi-zintuiglijke input toevoegen aan identiteitsvormende processen; van het doorbreken van conventies tot het visualiseren van ideeën en ervaringen. Misschien op een transcendentale manier kan het tot doel hebben connotaties te geven van wat identiteiten inhouden. Een dergelijke artistieke interpretatie werpt licht op de realisaties en processen die verband houden met identiteitsvorming. Het is een gebeuren. Een ontwarring. Kunst beitelt een weg naar de conceptie van toekomstige identiteiten.

Via confrontatie, contemplatie, deconstructie en hercreatie is deze tentoonstelling een poging om het discours over toekomstige identiteiten uit te breiden; om een deel van de complexiteit van identiteit te vertalen door intieme en collectieve verhalen te belichten. Via verschillende media bieden de kunstenaars verschillende perspectieven die allemaal eenzelfde verlangen naar iets buiten de conventie weerspiegelen. Een vorm van gemeenschappelijkheid, hoe utopisch ook, wordt gezocht in het licht van talloze crises. Misschien biedt de verbeelding van de kunstenaar die het menselijk ecosysteem blootlegt ons een glimp van troost, van de mogelijkheid om deel uit te maken van elkaars verhaal.

You’re gonna need a bigger boat’, een zin uit Jaws (1975), wordt beschouwd als een van de meest iconische citaten uit de filmgeschiedenis. Hier dient hij als metafoor voor de beperkingen van bestaande identiteitskaders. De volledige reikwijdte van identiteit – met zowel verschillen als transcendente universaliteiten – moet meer ruimte krijgen. Een ruimte om te ademen, te evalueren en uitbreiding te overwegen. Een grotere boot die kan ontsnappen aan ‘decadentie’ en zich kan aanpassen aan de voortdurende flux van toekomstige identiteiten.

Samengesteld door Céline Vera Adjoumani