LANG nodigt je van harte uit voor de nieuwe tentoonstelling van Emo Verkerk en Kiana Girigorie. Tijdens Gallery Night op vrijdag 5 september kun je de tentoonstelling al bezichtigen. De tentoonstelling zal officieel geopend worden op zaterdag 6 september van 16:00 tot 19:00.
“Onder de sluier van het alledaagse bewegen katten en ketters in stilte—hun sporen fluisteren van rebellie en betovering.”
In de duo-tentoonstelling Katten en Ketters brengen Emo Verkerk en Kiana Girigorie hun
werelden samen in een prikkelende dialoog tussen denken en voelen, tussen vorm en vervorming, tussen ratio en intuïtie.
Emo Verkerk (Amsterdam 1955), is een van de meest markante schilders van zijn generatie, staat bekend om zijn filosofische portretten. Zijn werken zijn geen weergaven van personen, het zijn geen portretten in de traditionele zin, maar ideeën in beeld, onderzoeken naar wat identiteit, representatie en betekenis werkelijk inhouden.
Kiana Girigorie (Los Angeles 1997) beweegt zich met verf door een fluïde landschap van herinnering, afkomst en lichamelijkheid. Haar schilderijen zijn gelaagde vertalingen van innerlijke ruimtes, intens, ritmisch en geladen met een onderhuidse energie. In kleur, textuur en vorm zoekt zij naar dat wat niet rechtlijnig verteld kan worden: het zintuiglijke, het ritueel van herhaling en loslaten.
Wanneer Kiana Girigorie spreekt over Emo Verkerk, gebruikt ze geen grote woorden over “invloed” of “school”. Ze noemt hem liever een voorbeeld in vrijheid. Zij bewondert zijn manier van werken, zijn eigenzinnige benadering van portretkunst, zijn vrijheid in vorm en kleur en zijn vermogen om conceptuele diepgang met humor te combineren. Girigorie, geboren in een wereld van pixels, anime en constante prikkels, herkent in Verkerk iets tijdloos: het lef om te verdwalen in je eigen beeldtaal, zonder kaart of kompas. Haar doeken zijn feller, doorsneden met magisch-realistische tekens, maar onder de huid klopt dezelfde overtuiging; dat kunst pas ademt wanneer de maker haar zonder angst vormgeeft. In deze gedeelde houding ligt hun verwantschap. Geen generatiekloof, geen stilistische kopie, maar een parallelle stroom. Twee manieren van kijken, op zoek naar dezelfde onuitspreekbare kern. Katten en Ketters is geen zoektocht naar overeenstemming, maar een uitnodiging tot verschil. In de frictie tussen twee werelden, de bedachtzame blik van Verkerk en de intuïtieve energie van Girigorie, ontstaat een zinderende ruimte vol vragen, beweging en verbeelding. Een tentoonstelling die je niet vertelt wat je moet zien,
maar die je uitnodigt om opnieuw te kijken.
