In het werk I Wan’na Be Like You richten Margit Lukács en Persijn Broersen zich op het Westerse beeld van ‘de Jungle’. De wildernis wordt vaak gezien als een Terra Nullius, zogenaamd onontdekt land dat diende als een object van verlangen voor de koloniale machten. In deze film gaan Lukács en Broersen dieper in op ‘de wildernis’ zoals die ooit in beslag werd genomen en vervolgens werd uitgezet in de belangrijkste botanische tuinen van Europa, waaronder Parijs (Jardin des Plantes), Londen (Kew Gardens), Brussel (Meise Gardens) en Amsterdam (Hortus Botanicus).
Door middel van een complex proces van fotogrammetrie, 3D-moulding en modellering, kleien, motion capture en CGI hebben Broersen en Lukács van deze tuinen één virtuele voorstelling gemaakt van de veroverde jungle zoals die in Europa bestaat.
Dit spookdoolhof dient als achtergrond voor een avatar van een geest, een verschijning die mens noch dier is, een hybride wezen dat zweeft tussen verleden en toekomst.
In een choreografie van Andreas Hannes, uitgevoerd door Laura Moura Costa, danst de avatar op een muziekstuk dat speciaal voor de film is gecomponeerd. Het stuk is gebaseerd op het lied I Wan’na Be Like You uit Disney’s Junglebook(1967). Dit nummer is geherinterpreteerd als een eerbetoon aan de New Orleans Jazz traditie door David Lukács en als een aanklacht tegen het onderliggende racisme van het origineel. Jamal Bijnoe en Orlando Ceder (Black Harmony) componeerden het lied Na Mi, Sranang voor ‘Ik Ben’, als een trotse vertolking van de geschiedenis van hun voorouders, de voormalige tot slaaf gemaakte Surinamers.
In I Wan’na Be Like You wordt een hybride jungle gecreëerd waar werkelijkheid en virtualiteit samensmelten, waar verleden en toekomst elkaar ontmoeten en een nieuw perspectief op het beeld van de wildernis en haar betekenis in onze tijd wordt gevormd.
